Open Map
Close Map
N
Projections and Nav Modes
  • Normal View
  • Fisheye View
  • Architectural View
  • Stereographic View
  • Little Planet View
  • Panini View
Click and Drag / QTVR mode
Dieses Panorama mit anderen teilen
For Non-Commercial Use Only
This panorama can be embedded into a non-commercial site at no charge. Lesen Sie mehr
Do you agree to the Terms & Conditions?
For commercial use, Kontaktieren Sie uns
Embed this Panorama
BreiteHöhe
For Non-Commercial Use Only
For commercial use, Kontaktieren Sie uns
LICENSE MODAL

0 Likes

Haftsamar Art Gallery Jun 2013 Shadi Taaki 02
Teheran

 شادی تاکی

   شرحی بر نمایشگاه یافته ها و بافته ها

     از زمانی که در اواخر سال 1389 به منظور ارائه¬ی پایان¬نامه در مقطع کارشناسی ارشد، مطالعه¬ی   نشانه¬شناختی عناصر زنانه در گونه¬ای از دست¬بافته¬های عشایر قشقایی، یعنی «گبه » را انتخاب کردم قصد آن را داشتم تا در پرتو مطالعات نظری به آفرینش مجموعه¬ای از آثار تجسمی در رابطه با فرهنگ عشایر و حول محور موسیقی و ادبیات شفاهی مردمان این قوم بپردازم. بنابراین همزمان با پیشبرد پژوهش، آرشیوی از اشعارِ مکتوب و نمونه¬های دیداری و شنیداری از رقص¬ها و موسیقی¬های فولکولور آن¬ها تهیه گردید و در جهت ایده¬پردازی، بارها و بارها خوانده، دیده و شنیده شد؛ تا سرانجام «رقص»¬های ویژه¬ی زنان قشقایی و نوعی قالب شعری به نام «آساناک » مبنایی شدند برای شکل¬گیری فرم¬ها و انتخاب رنگ¬ها در آفرینش نقش¬هایی برخاسته از چگونگی سِیر ادراکات، احساسات و همزادپنداری¬هایم در برخورد با زنان رقصنده و آساناک¬های ملموس و عاشقانه.

     همزمان با آفرینش این نقش¬ها، آنچه پیوسته در ذهن قلیان می¬کرد بهره¬مندی مستقیم از خودِ هنرهای تجسمیِ عشایر برای شکل¬گیری ایده¬¬ها بود؛ از آنجایی که به طور معمول هنرهای تجسمی این مردمان در قالب دست¬بافته¬ ارائه می¬شود از میان آن¬ها، تمرکز بر روی دست¬بافته¬ی «گبه» با توجه به ویژگی¬های ساختاری و آزادی در پردازش محتوایی، معطوف گردید. اما بر خلاف اقتباس¬هایی که تاکنون تنها از چگونگی چکیده¬نگاری نقوش گبه در بازنمایی طبیعت و یا بهره¬مندی معنایی از فرم¬های فرهنگیِ موجود در آن¬ها صورت گرفته، این بار «بافتِ» گبه و به بیانی جنسیت این دست¬بافته است که می-خواهد به عنوان بستری برای نمایش رنگ¬ها و فرم¬هایی که قصد پیوند با فرهنگ عشایری را دارند، به کمک آفریننده¬ی نقش¬ها ¬آید و این خود زاییدۀ ویژگی «میان¬ رسانه¬ای» بودنِ هنر در جهانِ معاصر است، که در اینجا      بهره¬مندی از دست¬بافته¬ی گبه به عنوان متنی فرهنگی از جامعه¬ی عشایری و رسانه¬ای دیداری در دست زنان این قوم می¬توانست از سویی تکنیک اجرایی نقش¬ها را پوشش دهد و از سوی دیگر در مقام رسانه¬ای با ویژگی¬های ساختاری، محتوایی و پیشینه¬ی کاربردی¬اش، در انتقال حس و پیامِ ایده¬های مورد نظر موثر گردد؛ چنان که دیدن و لمس کردن گبه مخاطب را به جهان¬بینی و فرهنگِ عشایری پیوند زند تا بروز   ایده¬ها از دریچه¬ی این رسانه بتواند فرم¬ها و رنگ¬ها را از آنِ خود کند و با این کار انتقال پیام را آسان¬تر نماید، همان¬گونه که به گفته¬ی مک لوهان، رسانه خود پیام است!  

     در راستای این هدف، هر بار نقش¬ها برای اجرا به زنان بافنده¬ی قشقایی سپرده ¬شد و با بافته شدنِ هر اثر، از تجربیات بافنده در چگونگی بافتِ نقش¬ها و بروز احساساتش در کاربرد رنگ¬ها و جای¬گیری فرم¬ها در آفرینشِ اثر بعدی استفاده می¬شد و حتی انتخاب تار، پود و پرز (یا خامه¬¬ی) مورد نیاز برای بافتِ نقش¬ها، متناسب با نوع دست¬بافته، یعنی گبه صورت می¬گرفت؛ بدین مفهوم که با توجه به گزینش رنگ¬ها برای آفرینش نقش¬ها، تمامی¬ مراحل تولید و رنگرزی نخ-های پشمین به شیوه¬ی سنتی  و توسط زنان عشایری تهیه می¬شد.

     بدین ترتیب نقش¬ها آفریده شدند؛ رنگ¬ها و فرم¬های موسیقایی نه چون لایه¬ای برسطح بوم که گره به گره با تارهای گبه عجین شدند و حتی در مواردی نوشتارهایی مانندِ نام رقص¬ها و یا مصرع¬های چهارگانه¬ی آساناک¬ها را یا در متن و یا در چهارسوی حاشیه¬ی گبه¬ها جای دادند. حروفی که گاه در بافت، خوانایی خود را از دست می¬دادند و تنها در مقام فرم¬هایی رنگین به شکل¬گیری اثر کمک می¬کردند.  

Mehr über Teheran

Overview and HistoryTehran is the capital of Iran and the largest city in the Middle East, with a population of fifteen million people living under the peaks of the Alborz mountain range.Although archaeological evidence places human activity around Tehran back into the years 6000BC, the city was not mentioned in any writings until much later, in the thirteenth century. It's a relatively new city by Iranian standards.But Tehran was a well-known village in the ninth century. It grew rapidly when its neighboring city, Rhages, was destroyed by Mongolian raiders. Many people fled to Tehran.In the seventeenth century Tehran became home to the rulers of the Safavid Dynasty. This is the period when the wall around the city was first constructed. Tehran became the capital of Iran in 1795 and amazingly fast growth followed over the next two hundred years.The recent history of Tehran saw construction of apartment complexes and wide avenues in place of the old Persian gardens, to the detriment of the city's cultural history.The city at present is laid out in two general parts. Northern Tehran is more cosmopolitan and expensive, southern Tehran is cheaper and gets the name "downtown."Getting ThereMehrabad airport is the original one which is currently in the process of being replaced by Imam Khomeini International Airport. The new one is farther away from the city but it now receives all the international traffic, so allow an extra hour to get there or back.TransportationTehran driving can be a wild free-for-all like some South American cities, so get ready for shared taxis, confusing bus routes and a brand new shiny metro system to make it all better. To be fair, there is a great highway system here.The metro has four lines, tickets cost 2000IR, and they have segregated cars. The women-only carriages are the last two at the end, FYI.Taxis come in two flavors, shared and private. Private taxis are more expensive but easier to manage for the visiting traveler. Tehran has a mean rush hour starting at seven AM and lasting until 8PM in its evening version. Solution? Motorcycle taxis! They cut through the traffic and any spare nerves you might have left.People and CultureMore than sixty percent of Tehranis were born outside of the city, making it as ethnically and linguistically diverse as the country itself. Tehran is the most secular and liberal city in Iran and as such it attracts students from all over the country.Things to do, RecommendationsTake the metro to the Tehran Bazaar at the stop "Panzda Gordad". There you can find anything and everything -- shoes, clothes, food, gold, machines and more. Just for the sight of it alone you should take a trip there.If you like being outside, go to Darband and drink tea in a traditional setting. Tehranis love a good picnic and there are plenty of parks to enjoy. Try Mellat park on a friday (fridays are public holidays), or maybe Park Daneshjou, Saaii or Jamshidieh.Remember to go upstairs and have a look around, always always always! The Azadi Tower should fit the bill; it was constructed to commemorate the 2500th anniversary of the Persian Empire.Tehran is also full of museums such as:the Contemporary Art Museumthe Abghine Musuem (glass works)the 19th century Golestan Royal Palace museumthe museum of carpets (!!!)Reza Abbasi Museum of extraordinary miniaturesand most stunning of all,the Crown Jewels Museum which holds the largest pink diamond in the world and many other jaw-dropping jewels.Text by Steve Smith.


It looks like you’re creating an order.
If you have any questions before you checkout, just let us know at info@360cities.net and we’ll get right back to you.