“من ۷۵ سال پیش در روستای قرامحمد، شهرسهرورد(زادگاه شیخاشراق)به دنیاآمدم. در۹سالگی ازدواج کردم وپس از آن در شهرستان خدابنده ساکن شدم.اشعار،داستانها، مرثیه ها،ضرب المثل ها و شعرها را ازمادرم، خاله ام و جاری ها آموختم و قالیبافی را ازعمه ام (سیمین بر) و عروس خاله ام (گلیباجی) یاد گرفتم و عمه ی کوچکم (امی) نیزسفالگر سنتی بود و از ایشان چیزهای زیادی در مورد سفالگری و خورجین بافی آموختم. برادرانم ازشبیه خوانان(تعزیه خوانان) بنام وقدیمی منطقه بودندکه از شهرهای بزرگ مثل تبریز و تهران و غیره برای شبیه ـ خوانی دعوت می شدندکه اشعار،آوازها و زنگوله زدن (تحریر زدن)به هنگام خواندن را ازآنها یاد گرفتم. در هنگام بافتن قالی یاانجام کار،آواز ومرثیه ی آنها را با خود زمزمه می کردم. برادرانم کتاب های “سراجالقلوب"، “گلستان"، “قمری دربندی”، “جوهری"، “تنبیهـالغافلین" و”دخیل" رابرایم می خواندند. من ازکودکی علاوه بر قالیبافی به کارهایی مثل کشاورزی، دامداری، سوزن دوزی و بافتن دیگر بافتنی های مورد نیاز خانواده مشغول بودم.من هیچگاه نمیتوانم بیکار باشم و مدام در حال انجام کارهستم و نقاشی کشیدن موجب می شود که ذهنآ سودهایی داشته باشم وبه چیز دیگری فکرنکنم و دچار غم و ناراحتی نشوم. بیشت راوقات من پس ازسکونت در شهرستان خدابنده با قالیباف یسپری می شد و شاگردانی هم داشته ام که این هنر را به آنها آموزش می دادم. رنگهای قالی ها را بیشتر از گیاهان طبیعی مانند گیاه آجی (رنگسیاه)، سوتدوگان (زردخام)، گل کدو (زردحنایی) و پوست گردو (مشکی) و غیره درست میکردم و رنگ های نقاشی های من نیز بی تأثیر از رنگها ی طبیعی قالی هایم نیستند. در طول دوران زندگی خود پانزده فرزند به دنیا آوردم که از این تعداد یازده تای آنها از یک تا هفت سالگی بر اثر بیماری ها و نبود امکانات از دنیا رفتند. زبان فارسی را زیاد نمیدانم و به ترکی صحبت میکنم. و پنج کلاس نهضت در سن ۶۰ سالگی خوانده ام و در کودکی نیز تا حدودی امهچلَکه (الفبای قدیم) را از ملا هاشم سهروردی آموختم. داستانهای زیادی می دانستم که با گذشت زمان و کهولت سن و سانحه تصادف برخی از آنها رافراموش کرده ام. داستانهایی مانند: دیو زاد، گوزوگووکوسسا، کوراوغلو،(آیی اوغلو عباس، صغیراوغلو سخماز، قورود اوغلو قورخماز)، جرتی و پرتی،سچان بچان کولبیه قاچان، حیدر شاه و غیره که بیشتر آنها را از خاله فاطمه و مادرم یاد گرفته ام .من از داستانهایی که از آنها آموختم ت اآنجاکه در ذهن دارم درنقاشیهایم استفاده میکنم. درچند سال اخیر به خاطر کم سو شدن چشمانم از قالیبافی منع شده ام و بیشتر وقت خود را با نقاشی کردن پر میکنم امید که در این قرن سرگشتگی و حیرت، شاهد بروز و معرفی و حمایت آخرین راویان نقش ها و آواها و نمایش های سرزمین یچنین کهن و جاودانه باشیم.

ننه حسن

“I was born in Ghara Mohammad village 75 years a go, Sohrevard town (hierarch Eshragh’s birthplace). I married when I was 9 and from then on I’ve lived in Khodabande town.
I learned poems, stories, proverbs and elegies from my mother, aunt and sister-in-law. My older aunt (Siminbar) and my aunt’s doughter-in-law (Goli Baji) taught me how to weave rugs. My youngest aunt (Emmi) was a potter and taught me many things about pottery and saddlebag weaving. My brothers were well- known weepres, invited from big cities like Tabriz, Tehran, etc. to sing and perform for them. I learned many poems and songs, and how to redact from them when they were singing. When weaving rugs or doing housekeeping, I crooned their songs and elegies. My brothers read the books Seraj-al- Gholoob, Golestan, Gomrie darbandi, Jowhari, Tanbih -al- Ghafelin, and Dakhil for me. Beside weaving rugs, I have been involved in tasks such as agriculture, Cattle raising, needling and other kinds of weaving needed for the family. I cannot be jobless in any moment, and must be doing something non-
stop. Painting helps me relax my mind and not think of other things and get sad. Most of time, after settling in Khoda Bande town, I were busy with weaving rugs, and I have had
some students to whom I taught this art. I made the colors
for ... my rugs from plants like Aji plant (black color), Soot Dogan ( raw yellow), Pumpkin Flower (straw yellow) and walnut shells (black), and my painting colors are not unrelated to
my rugs natural colors.During my life, I’ve given birth to 15 children, 11 of them died, between 1 to 7 years old, because of illness and bad facilities of the time. I don’t know Farsi well and I speak Turkish. I studied 5 grades in Nehzat (a school for older students) when I was 60 years old, but I had learned Ame Chelke (the aboriginal alphabet) from Mola Hashem Sohrevardi. I knew many tales, but I’ve forgotten some of
them because of getting old and of course due to an accident which I had, tales like Div Zad, Goozo Goo Kossa,Kor Oglu,(Aee Oglu Abbas, Segir Oglu sikhmaz,Gorud Oglu Gorkhmaz), Jerti o perti ,Sechan bechan kolbeya gachan, Heidar Shah, etc. which most of them I learned from my mother and my aunt Fateme.I use whatever I remember from their stories in my paintings. Recently, I’ve been prohibited from weaving rugs, so I spend my leisure time on painting.”

Naneh Hassan

نمایشگاه آثار " ننه حسن " شهریور 1394 گالری شیرین

View More »