0 Likes
پیش گفتار
درست بیست سال قبل در چنین روزهایی ایده ی منتخب نسل نو به ذهنم رسید؛ آنوقت ها نمایش دادن هنر جوانترها نه تنها عرف نبود حتی نوعی انحراف از هنر والا محسوب میشد!
جوا نگرایی حتی به عنوان یک دغدغه پشت کردن به مدرنیزم پیر به حساب میآمد . حالا در چهاردهمین دوره در حالی که تقریبا دو نسل از هنر معاصر ایران شرکت در سالانه را در کارنامه خود دارند بر این اعتقادم که تصمیم آن روز بیهوده نبود و این همه سال پافشاری بر منتخب نسل نو ارزشش را داشته است.
نسلی از هنرمندان که هر یک بخشی از طایفه فرهنگ ایرانی بوده اند را در روزگار پرآشوب میزبانی کرده ایم، بسیاری شان از سرآمدان قبیله خویش شده اند و هر یک جوانان متعدد دیگری را آموزانده اند؛ پس گاهی خیال را فراتر از این می برم، جایی که آرشیو نسل نو ثبت کننده بخشی از تاریخ سیاسی و اجتماعی نیز بوده است. به هر حال این سالانه کارنامه شخصی من خواهد بود و کار و تلاش من بدون این قطعه ارزشمند یک پازل بزرگ کم می داشت و کماکان باور دارم خارج نشدن از مرز انصاف، عدم دخالت سلیقه ای، نادیده گرفتن کلیشه های بازار، حفظ توازن میان ژانرهای موجود در فضای نقاشی و در نظر گرفتن استانداردهای آموزش، هنر همگی در پیوستگی و استمرار این سالانه سهم داشته اند و بر خودم میبالم که توانستم این مراعات را داشته باشم.
انتخاب داوران دوره ی چهاردهم برای خودم استعاره و اشار های ست به تغییرات و تحولات سه سال اخیر؛ جامعه ایران با حضور پرشور زنان و دخترانش مسیر تاریخی متفاوتی را پیش گرفته، زنان افکار عمومی را به حق فردی و مساوات جمعی حساس کرده اند و این نمیتواند خارج از حساسیت هنری اتفاق افتاده باشد. پس هما دلورای، مژگان بختیاری و آوا ایوبی برای من اشارتی به تنوع فکری، نظری و عملی در فضای پر تلاطم هنر امروز هستند و از خال نگاه این جمع به تحولات نقاشانه نگریسته ام؛ ممکن است این سوال پیش بیاید که آیا نگاه زنانه جامعیت همه ی نگرشها را خواهد داشت؟ پاسخ را از پیپیلوتی ریشت به عاریه میگیرم؛" ما زنان فقط زن نیستیم مخفف همه انسانها هستیم."
در آخر بایسته است از همراه نخستین خودم زنده یاد پرویز ملکی یاد کنم؛ به همت او این سالانه شکل گرفت و او بود که رویای من را به حقیقت بدل کرد؛ و نیز شیرین پرتوی و هما شجاعی که هیچ گاه من را تنها نگذاشته اند و تمامی داوران و همراهان منتخب نسل نو که میدانند این رخداد متعلق به من نیست و به همه ی نسل های بعد که میآیند تعلق خواهد داشت.
و یک آرزوی خیلی خصوصی که روزی دخترانم را در ادامه و تکامل این سالانه ی نقاشی ببینم.
هنرمندان این دوره
آیدا برادران کتابچی، فاطمه آخوندی، فاطمه بیدگلی، شاه مقصود تیموری، مبینا لرستانی نژاد، یاسمین خنجری، سادیوانکل، مهلا دلاور، کیانا خزچین، دلارام ذاکری، شهرزاد شعبانی، زهرا شجاعی پور، محدثه سرمدی، محمد قاسمی، روژینا قاسم زاده نسترن، کامران بهزاد کهکی، عاطفه لندی، فاطمه مصطفی زاده، سمانه گروسی، فاطمه میر بمانی یزدی، کاظم محمدی، مهدیه محمد قاسمی، فاطمه مرتضوی مقدم، آیناز نوروزی، محمد امین هنرمند، فائزه یحیایی، سپیده مجدی، شادی یوسفی، مهشید دهکردی، علیرضا زند، احمد منصوری، سروش مشمولی، آنیتا متقی، کیمیا اشراقی، تارا لک، حمید پیرایش مقدم، علیرضا پرهیزکاری، سارا صبوری، روژینا قاسمی، حمیده اکبری
...
Overview and HistoryTehran is the capital of Iran and the largest city in the Middle East, with a population of fifteen million people living under the peaks of the Alborz mountain range.Although archaeological evidence places human activity around Tehran back into the years 6000BC, the city was not mentioned in any writings until much later, in the thirteenth century. It's a relatively new city by Iranian standards.But Tehran was a well-known village in the ninth century. It grew rapidly when its neighboring city, Rhages, was destroyed by Mongolian raiders. Many people fled to Tehran.In the seventeenth century Tehran became home to the rulers of the Safavid Dynasty. This is the period when the wall around the city was first constructed. Tehran became the capital of Iran in 1795 and amazingly fast growth followed over the next two hundred years.The recent history of Tehran saw construction of apartment complexes and wide avenues in place of the old Persian gardens, to the detriment of the city's cultural history.The city at present is laid out in two general parts. Northern Tehran is more cosmopolitan and expensive, southern Tehran is cheaper and gets the name "downtown."Getting ThereMehrabad airport is the original one which is currently in the process of being replaced by Imam Khomeini International Airport. The new one is farther away from the city but it now receives all the international traffic, so allow an extra hour to get there or back.TransportationTehran driving can be a wild free-for-all like some South American cities, so get ready for shared taxis, confusing bus routes and a brand new shiny metro system to make it all better. To be fair, there is a great highway system here.The metro has four lines, tickets cost 2000IR, and they have segregated cars. The women-only carriages are the last two at the end, FYI.Taxis come in two flavors, shared and private. Private taxis are more expensive but easier to manage for the visiting traveler. Tehran has a mean rush hour starting at seven AM and lasting until 8PM in its evening version. Solution? Motorcycle taxis! They cut through the traffic and any spare nerves you might have left.People and CultureMore than sixty percent of Tehranis were born outside of the city, making it as ethnically and linguistically diverse as the country itself. Tehran is the most secular and liberal city in Iran and as such it attracts students from all over the country.Things to do, RecommendationsTake the metro to the Tehran Bazaar at the stop "Panzda Gordad". There you can find anything and everything -- shoes, clothes, food, gold, machines and more. Just for the sight of it alone you should take a trip there.If you like being outside, go to Darband and drink tea in a traditional setting. Tehranis love a good picnic and there are plenty of parks to enjoy. Try Mellat park on a friday (fridays are public holidays), or maybe Park Daneshjou, Saaii or Jamshidieh.Remember to go upstairs and have a look around, always always always! The Azadi Tower should fit the bill; it was constructed to commemorate the 2500th anniversary of the Persian Empire.Tehran is also full of museums such as:the Contemporary Art Museumthe Abghine Musuem (glass works)the 19th century Golestan Royal Palace museumthe museum of carpets (!!!)Reza Abbasi Museum of extraordinary miniaturesand most stunning of all,the Crown Jewels Museum which holds the largest pink diamond in the world and many other jaw-dropping jewels.Text by Steve Smith.