Dwór w Mirocinie Średnim wzniesiony został prawdopodobnie w połowie XVII w., z inicjatywy ówczesnych właścicieli majątku – rodziny von Dyherrn. Otoczony fosą dwór na wzniesieniu był prawdopodobnie rozbudowany ze starszej siedziby, być może wieży mieszkalnej. Wkrótce po przebudowie dwór stracił na znaczeniu stając się mieszkaniem zarządcy, bądź dorosłych synów właściciela. Ród von Dyherrn władał wsią do początków XX wieku. Około 1909 roku majątek przeszedł w posiadanie banku i został rozparcelowany. Pierwszym właścicielem został w 1912 roku Horst von Falkenhayn. On to zapewne wyremontował dwór, zakładając balkony od północy i wschodu, a także uporządkował park. W 1921 roku właścicielem został Walter Klamm, wdowa po nim Merta Klamm była przypuszczalnie ostatnią przedwojenną właścicielką majątku. Po wojnie w folwarku utworzono Państwowe Gospodarstwo Rolne. We dworze mieściły się biura i mieszkania pracowników, później opuszczony popadł w ruinę.

Założony na planie wydłużonego prostokąta, dwukondygnacyjny i przekryty czterospadowym dachem dwór składał się jak ustalono z dwóch części. Starszej wschodniej i dobudowanej w czasach późniejszych części zachodniej. Widać to między innymi w wykorzystanym do budowy materiale (część starsza wykonana jest z kamienia z domieszką cegły, nowsza tylko z cegły) jak i nieregularnym rozmieszczeniu otworów okiennych w części starszej i przesunięciem otworu wejściowego w osi fasady. Piwnice pod częścią „starą” przesklepione były sklepieniem kolebkowym, bądź kolebkowym z lunetami i stanowiły początkowo funkcje przyziemia nad którym wznosiły się dwa pietra „wieżowego” w swej bryle dworu. Największe, reprezentacyjne pomieszczenie części naziemnej przykryte było sklepieniem krzyżowym z lunetami. W jednym z pokoi od strony wschodniej umieszczono kominek.

Na podstawie:

View More »