Ένα ανοιξιάτικο πρωινό Σαββάτου το 1971, βγήκα με το ζόρι (αναποδογεννημένος) σε αυτό τον κόσμο. Τα παιδικά μου χρόνια τα χάρηκα στην Ηγουμενίτσα με αποτυπωμένες εικόνες ξενοιασιάς στις όμορφες παραλίες, τα βουνά και τα ποτάμια της Θεσπρωτίας. Αφού ανέβηκα όλες τις βαθμίδες της «περίφημης» Ελληνικής Εκπαίδευσης έφυγα για το «Μεγάλο Χωριό» αποφασίζοντας να ανοίξω τα φτερά μου….. πιο πολύ όμως τα "έβρεξα" αφού ακολούθησα ναυτικό επάγγελμα υπηρετώντας την «Μητέρα Πατρίδα» εδώ και 20 χρόνια (… και που ‘σαι ακόμα). Περνώντας τα χρόνια κάποια στιγμή άκουσα ένα μύθο για κάποιοv παλιό ναυτικό (Προφήτη Ηλία) που πήρε ένα κουπί στον ώμο και «πήρε τα βουνά». Λοιπόν είπα να ακολουθήσω τον «μύθο» και εδώ και μερικά χρόνια τριγυρνάω στις κορυφές και τα λαγκάδια αυτού του τόπου. Το κουπί όμως δεν το αποχωρίστηκα και μερικές φορές κατεβαίνω στο νερό να το χρησιμοποιήσω κάνοντας Καγιάκ Ανάμεσα στα δύο αυτά άκρα κάθομαι και γράφω μερικές αράδες προτιμώντας όμως οι περισσότερες να βγαίνουν μέσα από εικόνες ...κάτι ήξεραν οι Κινέζοι.